In Chili we have roads,

in Bolivia there are no roads...

De titel slaat op een uitspraak van een eigenaar van een tour agency waar we een tour hebben geboekt maar daarover later meer.
De laatste dag van ons verblijf in Salta hebben we een tour gemaakt langs de route van de Tren de las Nubes (Trein naar de wolken), San Antonio de las Cobres, Salinas Grandes en Purmamarca. De Tren de las Nubes schijnt een van de mooiste treinritten van Zuid-Amerika te zijn maar helaas ook erg duur dus we vonden deze tour een goede optie. We hebben het merendeel van de route gezien en die was aardig indrukwekkend omdat hij over een hoge bergpas voert (+/- 4500m). De eindstop van de trein is in San Antonio de las Cobres waar we een lunch hebben gehad. Maar waar de trein weer terug gaat naar Salta gingen wij door niemandsland naar Salinas Grandes, grote zoutvlakte. Hij deed zijn naam op dat moment eer aan maar dat was voordat we de zoutvlakte van Uyuni hadden gezien. Na de zoutvlakte gingen we verder naar het dorpje Purmamarca. Hier staat een berg die de berg met 7 kleuren wordt genoemd, tel ze maar na op de foto hieronder.
Na Salta zijn we naar Chili gegaan, San Pedro de Atacama. Een klein dorpje midden in de woestijn. Hier hebben we een dag moutainbikes gehuurd en zijn we de bergen ingegaan. Het was een behoorlijke zware tocht door de hoogte, het hoogteverschil en de temperatuur. En het mooiste wat we zagen was een tunnel door een berg alleen toegangelijk met de fiets en het uitzicht wat we op dat punt hadden over de vallei. ´s Avonds hebben we een lekkere bbq gehad met een belgisch en duits stel. Wij dachten dat we al flink uitpakten met goede steaks en chorizo maar de avond erna ging een stel chilenen bbq´en met een heel lam aan het spit en nog een halve koe erbij. De volgende dag moesten we om half 4 ´s ochtends opstaan omdat we naar geisers wilden hoog in de bergen. Ons was verteld dat we 4u werden opgehaald maar het werd uiteindelijk half 6, dus anderhalf uur wachten in het donker en de kou. Om de verloren tijd goed te maken racede onze chauffeur naar 4300 meter over een onverharde weg. Het stof kwam aan alle kanten het busje in. Maar volgens de eigenaar van de tour agency hadden ze dus wegen in chili in de bergen en dit moest er dus 1 voorstellen. We kwamen nog voor zonsopgang aan bij de geisers. Doordat de zon er nog niet was, was het op dat moment nog -14. Het leuke was dan wel weer dat we ook in de geisers konden zwemmen. Dus bij een temperatuur ver onder nul je even omkleden in de buitenlucht omvervolgens lekker te zwemmen, wat wil je nog meer!?

We hadden op onze planning staan om naar Bolivia te gaan en hoe kan dat beter dan met een driedaagse expeditie. Zoals ik eerder al heb gezegd zijn er dus geen wegen in Bolivia in het gebied waar we heen wilden dus hebben we een jeep met chauffeur voor 3 dagen samen met een Duits stel die we al in Salta hadden leren kennen en ook samen in het hostel zaten in San Pedro. We worden met een busje naar de boliviaanse grens gebracht om daar een stempel te krijgen en over te stappen op de jeep. De bagage gaat op het dak, we krijgen nog een ontbijt en we zijn klaar voor de expeditie. De driedaagse tocht voert ons langs witte, groene en rode meren waarvan enkele met flamingo´s. Daarnaast zien we veel verschillende rotsformaties, vulkanen en als laatste de grootste zoutvlakte ter wereld, Salar de Uyuni. We slapen 2 nachten in de middle of nowhere. Dit betekent vooral de eerste avond en nacht dat het erg koud is, geen elektriciteit maar wel een fantastische ervaring rijker. Ik zou hier nog uren over kunnen vertellen maar de foto´s zeggen (hopelijk) genoeg.

We zijn gisteravond met de bus van Uyuni naar La Paz gegaan. We zullen waarschijnlijk 2 dagen in La Paz zelf doorbrengen om daarna naar National Park Madidi te gaan en de Worlds Most Dangerous Road te overwinnen op een mountainbike.