Klote taxi...

Het heeft weer even geduurd maar hier is dan eindelijk weer een update..

Zoals ik in het vorige verslag al zei zijn we naar de Colca Canyon geweest. We gingen met een busje richting de Colca Canyon en onderweg zagen we vulkanen met besneeuwde toppen, een erg mooie tocht. Het hoogste punt van onze reis was bijna 5000 meter. Een aantal mensen bij ons in het busje kregen last van hoogte ziekte en kregen wat middeltjes van onze gids zodat ze zich weer wat beter voelden. Ik denk dat wij al aardig aan de hoogte gewend zijn door de afgelopen weken. Na het hoogste punt daalden we af naar Chivay. Dit stadje is het begin van de Canyon. Hier zijn we naar de hot springs geweest en hebben we geslapen. De volgende dag was het vroeg opstaan zodat we op tijd bij de Cruz del Condor zouden zijn, dit is het punt waar de conders slapen en je ze dus vroeg in de ochtend kan zien. Onderweg zagen we de pre-Inca en Inca terrassen en graftombes van de Inca's. Een deel van deze graftombes zijn leeggeroofd maar 6 van de tombes zijn nog intact. Ze bevatten dus nog de mummies van een paar honderd jaar terug en de juwelen, keramiek etc...Daarna was het tijd om de condors te bewonderen. Het zijn indrukwekkende vogels met een spanwijdte van ongeveer 3,5 meter. We zagen de condors een half uur voordat ze vertrokken naar hoger gelegen plekken of richting het strand op zoek naar voedsel.

Na de Colca Canyon gingen we terug naar Arequipa om meteen dezelfde dag nog de bus naar Cusco te pakken. Door wat ongelukken onderweg hadden we een aantal uur vertraging (bus op de kant, vrachtenwagen tegen de boom etc). Toen we uitstapten werd ons een hostel aangeboden en die besloten we te nemen. Aangekomen in het hostel werd ons meteen een tocht naar de Machu Pichu aangeboden, de Jungle Inca trail. Dit is een tocht van 4 dagen en 3 nachten waarbij je gaat downhill biken, raften, hiken en dan de vierde dag bezoek je de Machu Pichu. Dit klonk ons erg goed in de oren dus we besloten deze te doen. Omdat ik graag ook naar de Wayna Pichu wilde, de berg tegenover Machu Pichu, konden we pas een dag later aan de toch beginnen (je hebt een reservering voor de Wayna Pichu nodig en die zijn schaars). We hadden daarom een dag langer voordat we aan de tocht begonnen en we maakten van die tijd gebruik door te gaan paardrijden. Samen met onze +/- 12 jarige gids gingen we de bergen in rondom Cusco. Het was een mooie tocht die ons langs wat overblijfselen van het Inca tijdperk bracht. Het paard van Noemi begon wat te bokken halverwege de tocht dus we besloten om terug te gaan naar Cusco.

De volgende dag begon onze tocht naar de Machu Pichu. We werden opgehaald door onze gids en nadat een halve peruaanse schoolklas foto's van ons had gemaakt vertrokken we met een busje naar een hooggelegen punt buiten Cusco. Op ongeveer 4300 meter aangekomen bleek het te sneeuwen en daarom ook ijskoud. Toch begon onze downhill tocht hier. Na een korte instructie van onze gids ,Edson , vertelde hij dat hij in het busje bleef zitten en we het dus zelf mochten uitzoeken! Naarmate we verder afdaalden werd het gelukkig steeds warmer maar ook vochtiger, we merkten dat we in de jungle terecht kwamen. Na 3u afdalen stopten we even voor een pauze en vertelde Edson dat hij vanaf boven had gezien dat ze klaar waren met het aanleggen van de nieuwe weg en dat we daarom het laatste stuk ook gewoon konden fietsen. Maar niets bleek minder waar. De weg was nog helemaal niet klaar en doordat het hard regende kwamen we drijfnat en onder modder aan in de laatste plaats. Het was zo erg dat ze eerst met een hoge drukspuit de modder van ons afspoten voordat we konden omkleden. We moesten nog een stukje met het busje voordat we in Santa Maria aankwamen. Een klein gehuchtje waar we de nacht doorbrachten. De volgende ochtend was het alweer vroeg opstaan omdat we al om half 7 weer vertrokken om te gaan raften. We zaten met zijn tweeen en nog 3 gidsen samen in de boot. We vonden het allebei geweldig. De gidsen waren ondanks hun jonge leeftijd al erg ervaren en wisten daarom precies de leuke stukken op te zoeken. Na ongeveer anderhalf uur waren we alweer aan het einde van het raften wat voor ons allebei veel te kort was. Na het raften gingen we met een lokaal busje verder naar het volgende dorpje. De weg leek wel een beetje op de death road in Bolivia alleen ging het hier niet naar beneden maar het was wel een onverharde eenbaansweg met daarnaast een ravijn van minimaal 100 meter diep. Daarnaast probeerde de chauffeur meer mensen in zijn busje te proppen dan dat er sardientjes in een blik kunnen, erg comfortabel. Maargoed, daarna konden we weer lekker in de hotsprings dus we waren het alweer snel vergeten. 's Avonds hebben we de wedstrijd Chili-Peru gekeken en dat liep niet goed af voor Peru (4-2). Of het daardoor kwam of doordat de mensen gewoon graag de 54ste verjaardag van hun dorp wilden vieren, ze gingen in ieder geval helemaal uit hun dak 's avonds. Er was een groot feest op het dorpsplein met een bekende band en (teveel) drank. Edson waarschuwde ons dat we niet te laat konden blijven omdat er dan altijd vecht- en steekpartijen uitbreken. We hebben daarom een paar uur mee gefeest en zijn toen gaan slapen. Volgende dag hoorden we dat er inderdaad vechtpartijen waren geweest nadat we weg waren. Op de derde dag gingen we 's ochtends weer met een lokaal busje al hadden we wel wat vertraging door een landslide. Maar gelukkig was de graafmachine al een tijd bezig en na een half uur wachten konden we onze weg vervolgen. We reden tot aan het nationaal park Machu pichu. Hier hadden we een lunch en gingen we te voet verder. De tocht duurde ongeveer 3 uur en bracht ons onderlangs de Wayna Pichu en Machu Pichu tot we aankwamen in Aguas Calienties. Hier overnachten we om de volgende dag vanaf daar de Machu Pichu te beklimmen. We staan om half 4 op zodat we om half 5 kunnen beginnen aan de beklimming. In het begin is het nog donker maar naarmate de zon opkomt zien we de mooie omgeving van Machu Pichu. Om half 6 komen we aan bij de poort aan dus wanneer om 6u het park opengaat zijn we de eerste binnen. Na binnenkomst krijg je meteen het wauw-gevoel. De combinatie van de grootsheid van het dorp Machu Pichu in combinatie met de ligging maakt het een schitterend gezicht. Na wat uitleg van Edson moeten we om 8u de Wayna Pichu beklimmen. Het is een zeer steile en zware klim maar zeker de moeite waard. Vanaf de Wayna Pichu kun je Machu Pichu van de andere kant zien dan dat je hem normaal gesproken altijd ziet. Na de Machu Pichu gaan we weer terug naar Aguas Calientes om vervolgens met trein en bus terug te keren naar Cusco.

Vanaf Cusco gaan we naar Nazca. In Nazca is niet veel te doen behalve natuurlijk de beroemde lijnen die er liggen. Je kunt over de lijnen vliegen maar dat is en heel duur en de piloten halen allemaal rare capriolen uit waardoor de meeste mensen ziek uit het vliegtuig stappen. Dus we kozen ervoor om de lijnen gewoon vanaf de grond te bekijken. We konden vanaf de grond de handen, de boom, de hagedis en een aantal personen zien. Ondanks dat er al veel onderzoek naar is gedaan blijft het een mysterie waarom de mensen honderden jaren geleden de lijnen hebben gemaakt. Het mysterieuze is eigenlijk het leukste aan de lijnen want zo bijzonder zijn ze eigenlijk niet.

Na Nazca zijn we verder gegaan naar Huacachina. Een kleine oase in de woestijn waar we lekker een paar dagen hebben gerelaxed en wat uitstapjes hebben gemaakt. Zo zijn we wezen sandboarden en dunebuggy rijden, hebben we een winery bezocht waar ze wijn en pisco(typisch peruaanse drank) maken, en zijn we naar Islas Ballestas geweest. De Islas Ballestas zijn een groep eilanden voor de kust van Peru waar je zeeleeuwen, pinguins, pelikanen en 7 miljoen vogels kan zien. Na een aantal dagen in Huacachina was het weer tijd om verder te gaan, Ayacucho. Na te zijn aangekomen met de nachtbus rond 5u 's ochtends, dus nog in het donker, bieden taxichauffeurs zich aan. We kiezen er 1 en dat is achteraf niet echt een goede keuze. Na een aantal uur in Ayachuco blijk ik me camera kwijt te zijn. Deze is door de taxichauffeur gestolen want hij zit tijdens de rit hele tijd met zijn hand te rommelen en achteraf blijkt dus dat hij in mijn tas zat. Het jammere hieraan is vooral dat we daardoor de foto's kwijt zijn van de Jungle Inca trail, Machu Pichu, Nazca en Huacachina want we hadden tijdens deze periode ook geen foto's gemaakt met de camera van Noemi.

Na Ayacucho zijn we via Huancayo doorgegaan naar Lima waar we op dit moment zijn. Noemi vliegt zaterdag 29 oktober terug naar NL en ik ga zondag terug naar Cusco. Hier begint een reeks aan vluchten voor mij. Cusco-La Paz, La Paz-Santa Cruz, Santa Cruz-Sao Paulo om vervolgens met de bus naar Rio te gaan. Daar heb ik dan nog een paar dagen voordat ik via Salvador de Bahia terugvlieg naar Frankfurt. Als alles meezit ben ik dan weer 10 november terug in Nederland...